#syndromoszusta – czym jest❓
❗️ „wewnętrzne poczucie intelektualnej fałszywości” (Clance, Imes, 1987)
👉🏻 brak wiary we własne umiejętności i możliwości
👉🏻 przekonanie, że własne osiągnięcia są wynikiem losu/szczęścia/przypadku
👉🏻 brak wiary w komplementy i pochwały
👉🏻 porównywanie się do innych
Syndrom oszusta nie jest rozpoznaniem medycznym, a pewnym stanem, który może odgrywać się w psychice. Osoba doświadczająca syndromu oszusta doświadcza wielu obaw, że jej niekompetencja wyjdzie na jaw, albo okaże się, że nie jest tak kompetentna jak na początku się wydawała/uważała.
W zjawisku tym własne osiągnięcia przypisywane są czynnikom zewnętrznym (np. „Miałem szczęście”), jednocześnie sukcesy innych osób są przeceniane, a ich dokonania uwzględniają wiedzę, kompetencje i umiejętności.
Doświadczanie syndromu oszusta prowadzi do:
🔴 perfekcjonizmu, pracoholizmu („Muszę stale pracować, udoskonalać, bo nigdy nie jest wystarczająco dobrze”)
🔴 akceptowania roli przypadku, umniejszania własnych osiągnięć („Mam wyższe wykształcenie, ALE przyjęli mnie do pracy, bo nie było innych chętnych”)
🔴 unikania wystawiania się na opinie, unikania wydarzeń, wyjść czy interakcji z danymi sytuacjami lub osobami
🔴 dychotomii myślenia, popadania w skrajności (np. zawsze-nigdy, myślenie czarno-białe).
Syndrom oszusta to poczucie, że oszukujemy w jakiejś dziedzinie (pracy, nauce, relacjach), nawet jeżeli mamy stabilne podstawy i dowody na to, że nasze osiągnięcia i umiejętności są wartościowe i zasadne. Są to jedynie wewnętrzne odczucia, nie faktyczne bycie „oszustem”. 🫠
Syndrom oszusta to temat do przepracowania podczas psychoterapii. Po wniesieniu go do gabinetu, pacjent wraz z terapeutą poszukuje przyczyn tych zachowań i myślenia, a także skupia się na nauce radzenia sobie z nimi i wprowadzenia adaptacyjnych form zachowania. 🙌🏻
Tel. 883 444 516
E-mail: rudzinska.alicjaa@gmail.com